تردیدهای فربه تر و فربه تر

مرحوم آیت الله سید اسماعیل موسوی، روحانی خوش طینت و امام جمعه سابق زنجان، آن قدیم ها یک بار در یکی از سخنرانی هایش در رد اتهام آزار و شکنجه متهمان در زندان های کشور می گفت که "منافقین (اعضای سازمان مجاهدین خلق) برخی اعضای سازمان خود را بیهوش و آنها را شکنجه می کردند بعد عکس و فیلم آنها را نشان می دادند و می گفتند این مجاهدین را پاسدارها شکنجه کرده اند"! ... چقدر هم باورمان شده بود! بعدتر گفتند: "این ها شکنجه نیست، تعزیر است". این روزها اما اوضاع به گونه ای دیگر است؛ کسی نمی گوید شکنجه در زندان نداریم؛ یکی می گوید در زندان های تحت نظر ما کسی شکنجه نشده؛ آن یکی زندان را نمی دانیم، آن دیگری می گوید کار، کارِ خودسرهاست و احمدی نژاد هم که مرد تحلیل های مضحک و عوام فریبانه است، آزار متهمان در زندان های جمهوری اسلامی را "سناریوی دشمن" دانسته! فردا لابد سازی دیگر برای ننگ "شکنجه" کوک می شود؛ از درد مردان و زنان شکنجه دیده لختی شاید کاسته شود که ماه ابرها را کنار می زند ولی ما باورمندان راستی و صداقت دیروز، اینک گرفتار آمدگان در تردیدهایی هستیم که هر لحظه فربه تر می شود

*

دانش آموز راهنمایی بودم که برای اولین بار کتابهای سرگذشت مبارزان استقلال الجزایر را خواندم؛ اولین بار با شرح شکنجه روبرو شده بودم؛ چقدر فرانسوی ها را دشنام دادم! بعدها "یک مرد" فالاچی را و شرح دردهای پاناگولیس را ... شاملو گفت: " ... و می‌کشند و می‌کشند و می‌کشند ... و چه قصاب خانه‌یی است این دنیای بشریت".