دوربین‌های مدار بسته‌ی باز!

10 روز پیش در یکی از خیابان‌های شهر زنجان، یک موتورسوار بدون رعایت حق تقدم وارد خیابان اصلی شد. همزمان یک سواری با سرعت بالا از راه رسید و اتفاقی که نباید رخ می‌داد، رخ داد؛ 2 نفر جان دادند و دو خودروی پارک شده دیگر نیز در کنار خیابان، آسیب‌های جدی دیدند. پلیس، 50 – 50 دو طرف را مقصر اعلام کرده ولی آنچه مسئله این تصادف را قابل‌ توجه‌تر می‌کند این است که به فاصله اندکی بعد از این رخداد تاثرانگیز، فیلم صحنه تصادف در کانال‌هایی که برای جذب مخاطب با هم مشغول مسابقه هستند، منتشر شد، آن هم از دوربین مدار بسته یکی از صنوف محل. برخی از کانال‌ها به دلیل اعتراض خانواده قربانی (یا قربانیان)، فیلم را از دسترس خارج کردند ولی برخی دیگر به این اعتراض‌ها ‌توجه نکردند.

دسترسیِ عمومیِ آسان و فوری به محتوای انبوهی از دوربین‌های مداربسته‌ای که در همه جای شهر چشم‌های خیره خود را گشوده‌اند، یک تهدید جدی برای حریم شخصی شهروندان است. اگر قرار باشد اصناف راه محتوای دوربین‌های مداربسته خود را به آسانی به روی خیل سوداگران شبکه‌های اجتماعی باز کنند، تصور این‌که چه سواستفاده‌هایی ممکن است علیه شهروندان صورت بگیرد، یا این تصاویر مبنای چه قضاوت‌های نادرستی توسط شهروندان علیه یکدیگر قرار بگیرد، نگران‌کننده است. باید نهاد ناظر با کسانی که عرصه زندگی عمومی و عادی مردم را عرصه تصویربرداری‌های بی‌محابای خود می‌دانند و آنچه ضبط کرده و اندوخته‌اند را به راحتی منتشر می‌کنند، برخورد جدی‌تری کند.

شاید چنین به نظر برسد که این امکان، همزمان برای همه صاحبان گوشی‌های تلفن همراه دوربین‌دار مهیاست که بی‌اجازه از هر جایی که دل‌شان می‌خواهد فیلم و عکس می‌گیرند و منتشر می‌کنند؛ این درست است اما حتما همه می‌پذیریم که دوربین‌های مداربسته‌ای که 24 ساعته آرام بر سینه دیوار، یا گوشه‌ای مخفی از خیابان و میدان جا خوش کرده‌اند و شهروندان را به اسم تامین امنیت رصد می‌کنند، دستانی بسی گشاده‌تر برای سرک‌کشیدن‌های بی‌جا دارند، هر چند این نیز، دوربین‌به‌دست‌های خیابانی را معاف از رعایت حریم‌ها و اخلاق نمی‌کند.