استحصال بقا

مناظره دیشب (16 مرداد) صادق خرازی و حسین شریعتمداری بسیاری را پای تلویزیون نشاند؛ حرف‌های صریح و گاه طعنه‌های تند و بی‌رحمانه‌ای بین طرفین رد و بدل شد. با این همه، به گمان من (به عنوان منتقدِ کیهانِ شریعتمداری)، دو موضع در اظهارات شریعتمداری بسیار قابل توجه بود:

نخست آن‌که مدام مطالبه "سند" می‌کرد در حالی‌که روزنامه کیهان، در بازی با آبروی بسیاری، در تهمت و توهین و در بستن راه پاسخ‌گویی آسیب‌دیگان از حملاتش، خود ید طولایی دارد بی‌آن‌که در آن میانه خود را ناگزیر از ارائه "اسناد" بداند؛ عین وقتی که به طرف مقابل خود می‌گوید: «انگشت کوچیکه احمدی‌نژاد هم نمی‌شوید»؛ که شبیه‌تر است به حرف‌هایی از مبدأ شکم! با این همه علاقمندی حسین شریعتمداری به "سند" ارزشی است که باید قدر آن را دانست. به خصوص وقتی دولت ِ بر کار، سهم یارانه‌‌های کنترل نشده‌تری برای او کنار می‌گذارد، باید این علاقمندی او را مدام به یادش آورد!

دیگر آن وقت که خرازی، "نعمت" بودن و "نعمت" دانستن تحریم‌ها را و سپس اصرار به برداشتن همان "تحریم"ها را زیر سوال برد، نماینده ولی‌فقیه در موسسه کیهان، پشت امام و رهبری سنگر گرفت. شریعتمداری گفت که این (نعمت دانستن تحریم‌ها) حرف‌های امام و رهبری است! یعنی تو که داری این را زیر سوال می‌بری، داری امام و رهبری را زیر سوال می‌بری! از همین شکل رفتارهاست که می‌شود فهمید جریاناتی چون کیهان، چرا به "تعبّد" در سیاست این همه اصرار دارند. این همه راه نقد و سوال را بسته نگاه می‌دارند که وقتی نشانه‌های مدبرانه نبودن تدبیرها از پرده برون افتاد، "سکوت" سهم ناگزیر صاحبان چشم‌های حیران و دل‌های افسوس‌زده باشد.

آن‌ها از جمع جبری این "سکوت"ها، "بقا"ی خود را استحصال می‌کنند.

.

.