چهارپاره – 112 / نکته‌های انتخابات هشت سال قبل

اشاره: گذشته چراغ راه آینده است ... 

.

(1)

هفت نفر برأی شرکت در انتخابات ریاست جمهوری در سال 84 تأیید صلاحیت شدند. دور اول انتخابات 27 خرداد برگزار شد و به ترتیب رفسنجانی، احمدی‌نژاد، کروبی، قالیباف، معین، لاریجانی و مهرعلیزاده اول تا هفتم شدند. رفسنجانی در سه استان رأی اول را داشت (نقشه مقابل)، احمدی‌نژاد عمدتا در نه استان مرکزی کشور، کروبی در 11 استان غرب، جنوب غرب و جنوب، قالیباف در دو استان خراسان رضوی و شمالی، معین فقط در استان سیستان و بلوچستان، لاریجانی فقط در استان مازندران و مهرعلیزاده هم در سه استان آذری‌نشین شمالغرب کشور حائز بیشترین آرا شده بودند. میزان مشارکت حدود 63 درصد اعلام شد.

.

(2)

همه کاندیداها، غیر از معین، رأی اول استان زادگاه خود را به دست آورده بودند. رأی اول فقط یک استان مرزی به نام احمدی‌نژاد بود (خراسان جنوبی). احمدی‌نژاد در استانی که مدتی استاندار آن بود (اردبیل) رأی ششم را به دست آورده بود (با 34 هزار رأی از 490 هزار رأی). در عین حال نکته معمولا مغفول ماجرای دور اول انتخابات این است که احمدی‌نژاد در شهرستانهای بزرگ رأی بیشتری داشت؛ تقریبا یک چهارم آرای شهرستان‌های بزرگ به اسم احمدی‌نژاد بود؛ بعد از او رفسنجانی (با 22.7 درصد) قرار داشت. در شهرستانهای کوچک و متوسط (در مجموع) با حدود 22.5 درصد، آرا به نام کروبی بود و سپس رفسنجانی. نکته قابل توجه این که در «مناطق شهری» شهرستانهای کوچک و متوسط «هم»، رأی احمدی‌نژاد بیشتر از مناطق روستایی بود.

.

(3)

متوسط آرای کاندیداها، حدود 4 میلیون رأی برای هر کاندیدا بود (لاریجانی و مهرعلیزاده کمتر از متوسط رأی داشتند).  رفسنجانی حدود 500 هزار رأی بیشتر از احمدی‌نژاد داشت، احمدی‌نژاد کمتر از 650 هزار رأی بیشتر از کروبی و کروبی هم حدود 950 هزار رأی بیشتر از قالیباف رأی کسب کرد. معین فقط تقریبا 12 هزار رأی کمتر از قالیباف به دست آورد. لاریجانی اما با نفر بالاتر از خود (معین) فاصله زیادی داشت: 2370 هزار رأی. مهرعلیزاده با کمترین تعداد آرا، از لاریجانی  425 هزار رأی کمتر داشت.  فاصله آرای سه نفر اول خیلی کم و آرای قالیباف و معین تقریبا برابر بود. متوسط فاصله آرای سه نفر اول فقط 575 هزار رأی اعلام شد. ناچیز بودن این فاصله با توجه به این که شورأی نگهبان در انتخابات مجلس ششم، فقط در تهران، هفتصد هزار رأی را باطل اعلام کرد، به راحتی قابل درک است.

.

(4)

تعدد کاندیداها در آن انتخابات، به زیان جریان اصلاح‌طلبی رقم خورد (جبهه اصلاح‌طلبان چهار کاندیدا در انتخابات داشت: رفسنجانی، کروبی، معین و مهرعلیزاده با مجموعا 16.7 میلیون رأی در برابر 11.5 میلیون رأی جریان مقابل). روند حذف و بی‌اثر کردن اصلاح‌طلبان در صحنه مدیریت کشور بعد از این انتخابات بود که کامل شد. وجهه سیاسی رفسنجانی در طول سالهای بعد از آن، در روندی رو به تزاید از جمله توسط خود نهادهای حکومتی تخریب شد. ریاست جمهوری هشت ساله احمدی‌نژاد قطعیت یافت و اینک کمتر از چهار ماه مانده به پایان ریاست جمهوری احمدی‌نژاد، کشور نه وضعیت اقتصادی خوشایندی دارد و نه وجهه بین‌المللی مناسبی. بنیان‌های قوام اجتماعی یک ملت بزرگ آسیب دیده و جریان سانسور و تحدید آزادی‌های مدنی سیطره بلامنازعی بر امور کشور دارد.
.
هشت سال بعد از آن انتخابات، با آن نتیجه و این میوه‌های شوم، لازم است همه دوستداران آبادی و آزادی ایران، نشانه‌های کوچک را هم جدی بگیرند ... گاهی با خودم می‌گویم اگر مردم ایران، هشت سال قبل، به رأی مردم استانی که مدتی مزه مدیریت احمدی‌نژاد را چشیده بود، توجه می‌کردند، شاید اوضاع غیر از اینی می‌شد که هست؛ به رأی مردم استان اردبیل. به استانی که فقط 7 درصد آرای مردم‌اش به نام احمدی‌نژاد به صندوق‌ها ریخته شد!  

.

.

منبع نقشه و  اعداد: +